Ter aandenken van Tim Ribberink

Er geeft twee gebruiken van de vrijheid. Met het eerste bouwen wij, zetten licht aan in de duisternis, maken ons menselijker. Met het tweede gehoorzamen wij aan de oeroude stem dat ons roept om ons zelf in het midden van’t Universum te zetten en alles aan de tirannie van onzere wens te onderliggen. Beide leven tegelijk in de tragedie van de geschiedenis; zij maken groot of vernietigen hetgeen dat zij aanraken.

Mobiltelefonen, internet of facebook werden gemaakt om met elkaar in verbinding te staan en vlakbijer te zijn; de onderwijsinstituties, om het denken en voelen te verlichten. Desondanks, door zij verspreidt zich ook de stem van de oeroude zelfzucht. Het is ons pas door het leven en sterven van Gauthier, Amanda, Felicia, Tim en Mónica herinnerd worden.

Gauthier, 19 jaar, heeft op afgelopende 10 oktober in Brest (Frankrijk) zelfmoord gepleegd, beweegd door de chantage von iemand die hem daarmee bedreigde, bepaalde beelderen door internet bekend te maken. Voor even dezelfde oorzaak benamen zich het leven Amanda Todd, 15 jaar (op dezelfde dag in Kanada) en Felicia García (wenig later, in New York). Tim Ribberink, 20 jaar, overleefde op de eerste dag van november in Tilligte, Nederland, naar jaren lijden aan cyberbulling. Mónica J., 16 jaar, kon eine waarschijnlijke schoolbulling in Torralba de Calatrava (Spanje) niet tegenhouden; zij overleefde op 13 november.

“Met het allermooiste dat we hadden, is ons het meest verschrikkelijke overkomen”: met deze woorden hebben Gerrit en Hetty Ribberink in de rouwadvertentie aan Tim gedacht. Zij willen een nationaal, ja ook internationaal debat rond pesten in gang zetten – zo Marinus van den Berg, priester en medewerker van de Nederlandse vereiniging voor ouders van een overleven Kind (El país, 07/11/2012, blz. 33). Gebonden zoals ik ben door jaren van liefde en leven aan het kleine grote Nederland, een van mijne Europese vaderlanden, deze roep weerklinkt in mij met sterkte.

Het verschijnsel pesten is niet nieuw. Het gebruik van de vrijheid om die zwarte bloemen van het verdriet te zaaien behoort tot de duisterste kern van de geschiedenis. De pester voedt zijn narcisme daardoor, de onderscheiden als wapen te gebruiken. Vandaag gebruikt hij instrumenten dat geschapen worden zijn te verlichten en vlakbij te zetten. Of onzere maatschappij niet in staat is, zijn verantwoordelijkheid op zich te nemen; of zij bereid is haar jongeren aan de alïenatie en aan een onzekere toekomst prijs te geven, deze is een vraag dat alleen wij antwoorden kunnen.

__________

Eigen artikel in de krant Información, editie Elx / Baix Vinalopó, uitgegeven worden (22.01.2013, blz. 29). Beeld: eigene opname (Andalusïe, 26.09.2010).